Monako leżące nad Morzem Śródziemnym zajmuje pas skalistego Lazurowego Wybrzeża a także stoki Alp Nadmorskich (pas o szerokości 150 – 1000 m). Na obszarze Monaco występuje roślinność typu śródziemnomorskiego, podzwrotnikowa.
Monako zamieszkuje ok. 30.000 mieszkańców. Na jeden km2 przypada (!) 20.000 osób. Te astronomiczne liczby wynikają z tego, że popularne jest, przede wszystkim wśród gwiazd sportu czy showbusinessu, wynajmowanie tutaj minimum apartamentu, nawet jeśli tutaj się nie zamieszkuje.
Francuzi stanowią 47% obywateli Monako, Monegaskowie to obywatele księstwa i stanowią oni 16%. Włosi to 16% mieszkańców. Ponieważ Monako to raj podatkowy, formalnie zamieszkują tutaj przedstawiciele niemal wszystkich narodów świata. Katolicy to 90% mieszkańców. Struktura zatrudnienia Monegasków: w usługach pracuje 50%
Dominującą religią jest katolicyzm: katolicy stanowią 90% mieszkańców.
Czym zajmują się Monegaskowie: usługi 50%, przemysł 23%, handel 15%.
Infrastruktura komunikacyjna:
Na 100 kilometrów kwadratowych w księstwie Monako przypada 84,2 km linii kolejowych i ponad 240 km dróg.
Waluta
Walutą w Księstwie Monako jest Euro. 1 Euro – 100 eurocentów. Wcześniej w Monaco walutą był Frank.
Monako pozostaje pod formalną opieką Francji. Monarchia księstwa Monako jest powiązana układem z Francją.
Stolica
Stolicą Księstwa Monako jest miasto Monako, które liczy 13.000 mieszkańców.
Geografia
Monako położone jest nad Morzem Śródziemnym, od strony lądu okala je terytorium Francji. Monako zajmuje wąski, skalisty pas Wybrzeża Lazurowego oraz stoki Alp Nadmorskich (szerokości od 0,15 do 1 km).
Klimat
Klimat i roślinność podzwrotnikowa typu śródziemnomorskiego. Lato jest suche (śr. temp. lipca 23°C), zima łagodna (śr. temp. stycznia 8°C).
Atrakcje turystyczne
Przyjazdy turystów mają tradycję sięgającą połowy XIX w. Turystyka w Monako stanowi, obok emisji znaczków pocztowych, rynku nieruchomości, produkcji artykułów luksusowych, najważniejsze źródło dochodu Monako.
Luksusowe hotele są główną bazą noclegową Monako, ich pojemność to około 10.000 miejsc. Przedstawiciele świata biznesu, sportu i showbusinessu kupuje lub wynajmuje w Monako drugie domy lub apartamenty (raj podatkowy). Atrakcjami turystycznymi Monako są plaże, porty, tereny sportowe, kasyna gry (najstarsze założone zostało w 1863 r.). Co roku do Monako przyjeżdża ponad 700.000 turystów z Europy (to 74% turystów), Ameryki Północnej (15%). Najliczniejsze grupy turystów to Włosi, Francuzi, Niemcy, Brytyjczycy i Amerykanie. W ciągu całego roku natężenie ruchu turystycznego jest równomierne (od maja do września przyjeżdża 49% turystów zagranicznych, od grudnia do maja 36% cudzoziemców).
Wielu obcokrajowców ściąga doroczny Rajd Samochodowy o Wielką Nagrodę Księstwa. Monako to również miejsce rozgrywania tradycyjnego już, historycznego Grand Prix Formuły 1 rozgrywane na ulicach Monte Carlo. To jedna z tych imprez, które nadają splendoru Monako: na wyścig F1 co roku zjeżdżają osobistości biznesu i kultury z całego świata. Od kilkudziesięcu lat coraz większy udział mają uczestnicy licznie tu organizowanych kongresów międzynarodowych. Głównym ośrodkiem turystycznym jest Monte Carlo. W La Condamine usytuowany jest największy port jachtowy, mieści się tu również najwięcej agencji turystycznych, handlowych i banków. W Monako atrakcją jest zabytkowy pałac książęcy (XVI-XVII w.) i założone w 1910 roku Muzeum Oceanograficzne.
Historia
Monako wywodzi się od miasta, które prawdopodobnie założyli Fenicjanie ku czci Melkarta (z greckiego Monoikos). W czasach Rzymian Monako nosiło nazwę Portus Herculis Monoeci. W X wieku Monako znalazło się we władaniu Genui. Od 1297 r. Monako było księstwem Grimaldich, księstwa rodu genueńskiego. Ród ten w okresie XIV i XV w. ugruntował polityczną i handlową niezależność Monaco. Protektorat Hiszpanii księstwo Monako przyjęło w roku 1524. Swą opiekę roztoczyła Francja w roku 1641. Niezależność Monako została przywrócona w 1814 r. (opieka Królestwa Sardynii). Pod kuratelą Francji znalazło się znów w 1860 r.: Menton i Roquebrune zostały dostąpione Francji w 1861 r. Unia celna z Francją zawiązana została w 1865 r. Rządy absolutne miały swój kres w 1911 r., kiedy ogłoszona została konstytucja przez księcia Alberta – wprowadzona została monarchia konstytucyjna.
