Jadąc do Grecji warto posiadać elementarną wiedzę na temat bóstw greckich. Warto bo mają one bardzo duży wpływ na postrzeganie zabytków i historii państwa. Zatem mała lekcja mitologii. Żoną Zeusa była Hera (Junona). Najważniejszą świątynię ku jej czci zbudowano na wyspie Samos. Chroniła ona małżeństwa. Jedynym wspólnym synem Zeusa i Hery był Hefajstos (Wulkan), bóg sztuki kowalskiej i ognia. Dedykowano mu świątynię na rynku w Atenach, najlepiej zachowaną budowlę sakralną starożytnej Grecji. Żona Hefajstosa, Afrodyta (Wenus), patronowała miłości. Najważniejszą świątynię wzniesiono dla niej na Cyprze. Jej ukochany to bóg wojny, Ares (Mars). Owocem jednego z licznych pozamałżeńskich związków Zeusa był Apollo noszący to imię także w mitologii rzymskiej), bóg piękna i światła. Najważniejsze sanktuaria Apollina wzniesiono w Delfach oraz w Bassai na Peloponezie. Jego bliźniacza siostra, Artemida (Diana), była boginią polowania. Ofiarowano jej piękną świątynię w Brauron blisko Aten. Dionizosa (Bachus), boga płodności i wina, najbardziej chyba ukochali ludzie. Jako opiekunowi teatru, w każdym greckim teatrze przed rozpoczęciem przedstawienia składano mu ofiary. Częściej jednak niż ślady epoki starożytnej napotyka się w Grecji pamiątki epoki bizantyjskiej: charakterystyczne kościoły i klasztory, malowidła ścienne i ikony, zamki warowne i mury miejskie. Tradycje bizantyjskie wciąż są żywe w muzyce, sztuce ludowej i w pamięci ludzi. Niemal we wszystkich świątyniach można zobaczyć bizantyjskiego orła, symbol minionego królestwa i istniejącego do dziś Kościoła. W 1204 r. Bizancjum splądrowali Wenecjanie oraz uczestnicy czwartej wyprawy krzyżowej. Rozległe części stałego lądu i wiele wysp dostało się pod panowanie obcych władców. Upadek samego Bizancjum nastąpił jednak dopiero w 1453 r., kiedy Konstantynopol podbili Turcy i przemianowali na Stambuł. Grecy nadal nazywają dawną dumną stolicę cesarstwa – Konstantinoupolis. Na północy Grecji na trudno dostępnych wyżynach, w dolinach górskich i lasach żyją jeszcze wielkie ssaki: niedźwiedzie, wilki, szakale, dziki, jelenie i sarny. W pozostałej części kraju dawno już je wytępiono. Oprócz urbanizacji i szalejących pożarów lasów przyczyniła się do tego myśliwska pasja Greków, wobec której bezsilne są ograniczenia prawne. W ostatnich latach utworzono jednak kilka parków narodowych, stanowiących także przedmiot ogromnego zainteresowania turystów. Zaliczają się do nich Olimp w Macedonii oraz Narodowy Park w Epirze. Obrońcy przyrody podejmują starania w celu ochrony, zagrożonej przez gospodarkę rolną, krainy przyrodniczej w deltach rzek Nestos i Evros w północno-wschodniej części kraju. Do rzadko spotykanych gatunków wielkich ptaków należą zamieszkujące Grecję orły, puchacze, pelikany i flamingi. Częściej można zobaczyć czaple oraz bociany. Przy odrobinie szczęścia uda się napotkać także łasice, żółwie lądowe i bagienne oraz węże. Bardzo rzadko widywane są skorpiony, które jednak, podobnie jak węże, stanowią niewielkie zagrożenie dla ludzi.
